Blog

De blog van de VZW Patient Empowerment heeft geen vaste periodiciteit.  Het enige criterium om een blog te schrijven en naar de abonnees te sturen is de relevantie van de informatie. De blog staat ook open voor gastauteurs. Wil je een blog schrijven of een onderwerp suggereren? Contacteer ons.

Meer dan communicatie

Meer dan communicatie

In ieder beroep gaat wel eens iets fout, ook in de geneeskunde. Ook bij ingrepen die voor de arts alledaags zijn. Er is dan meer nodig dan communicatie.

Het washandje

Het washandje

Oude lijven moeten zich in een woonzorgcentrum elke dag opnieuw blootgeven aan steeds weer andere ogen en andere handen. Maak kennis met de wetenschap van de washandjes!

De Babbelhut: leren participeren

De Babbelhut: leren participeren

Resident Lieve Flour bracht andere bewoners van het WZC samen in een babbelgroep. Want participeren is een leerproces. Een mooi voorbeeld van empowerment ‘van onderuit’.

De Parelvissers

De Parelvissers

Kritisch zijn over de zorg die soms in woonzorgcentra wordt gegeven, wil natuurlijk niet zeggen dat er enkel kommer en kwel is. Neen, er zijn ook pareltjes …

Het Chihuahua-effect

Het Chihuahua-effect

Chihuahua’s zijn schattig, klein en hebben aandoenlijke snuitjes. Ze zijn om op te vreten. Helaas worden residenten in een woonzorgcentrum soms ook zo gezien.

Luisteren is essentieel!

Luisteren is essentieel!

Als huisarts coachend aanwezig zijn bij een patiënt die een diagnose te verwerken heeft en de consequenties ervan in diens leven moet integreren. Hoe doe je dat?

Waardigheid concreet!

Waardigheid concreet!

Hoe geef je een zorgvrager een gevoel van waardigheid? Dat zit in veel kleine dingen. Soms worden die door tijdsdruk veronachtzaamd. Maar Lieve Flour vindt dat geen excuus.

Zelfbeschikkingsplicht?

Zelfbeschikkingsplicht?

Het begrip zelfbeschikkingsrecht is niet absoluut, eenzijdig en onbeperkt. In het leven hangen aan ieder recht ook plichten of verantwoordelijkheden. Ik vond het mijn zelfbeschikkingsplicht om zelf aan de bel te trekken.

Kan ik nog mijn zorgverstrekker kiezen?

Kan ik nog mijn zorgverstrekker kiezen?

Sommige aspecten van de patiëntenrechtenwet van 2002 blijven in de praktijk dode letter. Hopelijk houdt men rekening met de realiteit als men de wet op de patiëntenrechten update.

Een inclusieve samenleving?

Een inclusieve samenleving?

Karine, moeder van een zoon met ASS, beschrijft de hobbelige weg die ze aflegt naar de diagnose van haar zoon. Om tot het punt te komen waar het schoentje knelt. Haar hart bloedt.

Gips of warme deken?

Gips of warme deken?

Over veerkracht, sterk-zijn en het verschil ertussen. Of is er geen verschil? Waarom zouden we bij een moeilijke emotionele gebeurtenis niet kunnen voorstellen: geen gips, maar wel een warme deken?

De ultieme (toegankelijkheids) check

De ultieme (toegankelijkheids) check

Ooit al in een rolstoel moeten zitten? Ik wel. Dan ondervind je de hindernissen. Helaas wordt nog vaak gedacht dat personen die in rolstoel zitten zowel mentale als fysieke beperkingen hebben. En in mijn geval was het maar tijdelijk …

Julie wil zelf haar doelen bepalen

Julie wil zelf haar doelen bepalen

Julie, een 31-jarige vrouw en mama van drie, komt voor ambulante therapie in ons revalidatieziekenhuis. We trachten haar holistisch te helpen in het moeilijk heroveren van haar autonomie.

Empower ook de zorgverstrekkers!

Empower ook de zorgverstrekkers!

Patiënt Empowerment gaat over piloot en copiloot zijn. Daarom moet er ook aandacht zijn voor participatie en welbevinden van de zorgmedewerkers. Dat maakt de coronacrisis nog eens overduidelijk.

Het goede of het slechte nieuws eerst?

Het goede of het slechte nieuws eerst?

Door een vergetelheid kreeg ik ter plaatse de melding dat mijn onderzoek vier weken werd uitgesteld. Nog lastiger dan het wachten op een onderzoek, is het wachten op de uitslag ervan …

Martha is 85 en wil mee beslissen

Martha is 85 en wil mee beslissen

Martha is 85 jaar en woont nog thuis. Op haar leeftijd laat ze alles wel over zich heengaan, zou je kunnen denken. Mis!
De paradigmashift naar persoonsgerichte zorg is ingezet.

“Als je een oudere betuttelt, begraaf je hem”

“Als je een oudere betuttelt, begraaf je hem”

Een van de meest voorkomende klachten van ouderen met een zorgbehoefte is het infantiliserend gedrag van de zorgverleners. Vanuit hun groot hart voor de zorg en de liefde voor de oudere patiënt zijn het veelal verpleeg- en zorgkundigen die er zich, heel onbewust, schuldig aan maken.

Praten is het beste pilletje

Praten is het beste pilletje

Is het helpende aspect van een gesprek om de ander een oplossing aan te reiken? Of is het de opluchting om je hart eens uit te storten? Geen van beide.

Ken je lichaam!

Ken je lichaam!

De meeste patiënten weten verbijsterend weinig over hun lichaam. Dat is nochtans belangrijk omdat het hen helpt om te beslissen wat ze wel en niet willen.

Is leefstijl een medicijn?

Is leefstijl een medicijn?

“Zullen we het eens over een andere boeg gooien?”. Met deze vraag begon het mailtje van de huisarts aan Els Ockers. Zijn vraag maakte alles anders voor haar.

Een parlement in een woonzorgcentrum?

Een parlement in een woonzorgcentrum?

Residentie Het Prieelshof startte in 2016 met een Bewonersparlement. Participatie staat centraal: de bewoner beslist mee en behoudt zo de controle over zijn eigen leven. Hij of zij wordt geëmpowerd.

Die verdomde wachtkamer!

Die verdomde wachtkamer!

Wachten aan de balie, op de dokter, op een bloedafname, op een scan, … versterkt het onaangename gevoel van afhankelijkheid, zeker als je er onvoldoende of geen uitleg bij krijgt. Is al dat wachten nog van deze tijd?

“Ooit wist ik het allemaal …”

“Ooit wist ik het allemaal …”

An Staels beschouwt de inzet van ervaringsmedewerkers als een uitstekende methode om de blik van de cliënt niet uit het oog te verliezen. Participatie & Empowerment zijn ook in de geestelijke gezondheidszorg broodnodig!

Gek, gestoord of geschift?

Gek, gestoord of geschift?

Laura De Houwer getuigt over stigmatisering, vooroordelen en wij/zij denken in de psychiatrie. Over disempowerment dus. “Empowerment kunnen we bereiken door ons open te stellen voor de ander en door onze oordelende bril af te zetten”, schrijft ze.

Is er een valkuil aan zorgprofessionalisering?

Is er een valkuil aan zorgprofessionalisering?

Vandaag bestaat goede zorg eerder ondanks, dan dankzij professionalisering, zo schrijft Lynn Cools in deze blog. Adequate zorg is een balans vinden tussen mens en systeem. Mensen kunnen zowel empoweren als disempoweren, en zorgorganisaties evenzeer.

Aan het roer

Aan het roer

Als je het treft met je dokter, kan je als patiënt veel bereiken op het pad naar gelijkwaardigheid. Voorwaarde is dat je eerlijk bent in wat je doet en zegt, dat je argumentatie goed onderbouwd is en dat ze respectvol wordt gebracht. En de arts moet het toelaten uiteraard. Een voorbeeld.

De andere kant: ook een arts kan patiënt zijn.

De andere kant: ook een arts kan patiënt zijn.

Patient Empowerment staat voor oog hebben voor de patiënt, maar ook voor de zorgverlener. Zo zijn ook artsen kwetsbaar. Niet voor niets bestaan organisaties als Arts in Nood en Doctors4Doctors. Maar een arts moet natuurlijk ook patiënt willen zijn. Als arts weet Ilke Montag waarover ze praat.

A walk in the park, of niet?

A walk in the park, of niet?

Sommige mensen herontdekken in deze coronacrisis het wandelen. Dat is gezond en zorg dragen voor de eigen gezondheid is ook een aspect van empowerment. In het geval van een besmettelijk virus beslis je daarenboven ook mee over de gezondheid van anderen.

Zorgen met hart en ziel (of niet)

Zorgen met hart en ziel (of niet)

Patient Empowerment is geen theoretisch concept. Het vertaalt zich in 1001 kleine dingen waarvan een zorgverlener en een zorgorganisatie zich niet altijd bewust zijn. Vraag maar aan Ellen Pipers.

Wit, zwart of toch grijs?

Wit, zwart of toch grijs?

De coronacrisis leert ons veel en ook niet. Wat in elk geval duidelijk naar voor komt, is dat infectiologie en bij uitbreiding geneeskunde geen exacte wetenschappen zijn. Er bestaat helaas niet hét antwoord op dé vraag, stelt dr. Ilke Montag.

“Een probleem komt nooit alleen …”

“Een probleem komt nooit alleen …”

Joris Tas is voor corona een zogenaamde risicopatiënt. Onzekerheid loopt als een rode draad door het stukje van zijn dagboek dat we mogen meelezen. Onzekerheid kan het gevoel van afhankelijkheid en dus van disempowerment verhogen.

“Beu, ik ben het beu!”

“Beu, ik ben het beu!”

De zorgcontinuïteit die voor chronische patiënten essentieel is, werd bij de corona-uitbraak bruusk afgesneden. De pandemie vraagt extra veerkracht van wie al kwetsbaar is. Soms denkt Gaby Deprez: “Nog meer inleveren, wat schiet er nog over?”.

Wordt 2020 het jaar van de ‘nieuwe autoriteit’?

Wordt 2020 het jaar van de ‘nieuwe autoriteit’?

Patiënt Eddy wil wel graag dat artsen en politici – en alle anderen die een functie bekleden die voor zijn bestaan belangrijk is – eerlijk en betrouwbaar zijn. Dat hij erop kan rekenen dat ze het beste met hem voor hebben. Dat ze zijn vertrouwen waard zijn.

Waarom dit nodig is …

Waarom dit nodig is …

Wat verandert er als je patiënt wordt? Soms kan dat weinig zijn maar ook wel heel veel én ingrijpend. Eén ding wijzigt alvast: je wordt afhankelijk van anderen. Nauwelijks als je een lichte verkoudheid hebt, maar wel als je iets ernstigs en/of blijvends krijgt. Dan...