Ilke is medisch directeur van het Jan Ypermanziekenhuis in Ieper. Ze heeft een master in het management en het beleid van de gezondheidszorg en volgde een postgraduaat gezondheidsrecht en gezondheidsethiek. Ze is auteur van het boek ‘Heiligen en hooligans’ dat een unieke inkijk biedt in de levensbelangrijke wereld van de zorg, maar ook in het hoofd van twee patiënten, die elk op hun manier worstelen met het leven.

Hoe omschrijft de dikke ‘van Dale’ de wachtkamer? Het is een “kamer om er te wachten voordat je wordt geholpen, bv. bij de dokter”. Van Dale associeert wachten dus ook al met de dokter. Maar is het nog van deze tijd dat we als patiënt zitten te wachten bij en op de dokter? In de transportsector spreekt men al tientallen jaren over on time delivery! Waarom kan binnen de zorgsector niet wat wel in andere sectoren kan? Zijn we als zorgsector te conservatief, te afkerig van verandering of is de zorgsector te complex of …?

“Waarom kan binnen de zorgsector niet wat wel binnen andere sectoren kan?”

Ongetwijfeld maakt niet één facet dat we vaker wachten in de zorgsector dan in andere sectoren. Als zorgverlener weet je niet altijd op voorhand hoeveel tijd een consultatie in beslag zal nemen. Dat hangt immers vaak af van de situatie, de context en de emotionele toestand van de patiënt op dat moment. Daarenboven, ook als ik een huishoudtoestel thuis laat leveren, weet ik vaak vooraf ook enkel of de levering in de voor- of in de namiddag gebeurt. In de loop van de dag zelf, kan de leverancier, in functie van de opdrachten bij andere klanten, een meer concreet uur opgeven. Dit zou binnen de ziekenhuismuren ook al een stap voorwaarts zijn. Elke patiënt kan zich immers voorstellen dat een operatie net iets langer duurt dan initieel werd gepland of dat de gynaecoloog plots opgeroepen wordt voor een dringende keizersnede.

Informatie over het wachten

De patiënt anno 2021 mag echter ook verwachten dat de vertraging die zich voordoet ook wordt gemeld, of het nu is het via een scherm in de wachtzaal of via een sms’je. De patiënt heeft recht op informatie over dat wachten. Die info kan hij of zij op zijn of haar beurt doorgeven aan het familielid dat mogelijk elders op hem wacht (omwille van de toenemende coronabesmettingen weren ziekenhuizen immers systemisch begeleiders in de wachtzalen) of aan een werkgever of een ongerust familielid thuis. Dat zorgorganisaties in toenemende mate inspanningen doen om dat wachten in zo aangenaam mogelijke omstandigheden te laten gebeuren, is uiteraard een goede zaak. Het inkorten van de wachttijd mag ook niet leiden tot het haastig afhaspelen van patiënten. Maar de communicatie over het wachten is voor verbetering vatbaar. En dat een patiënt wacht mag niet vanzelfsprekend zijn.

Laat als patiënt ook de arts niet wachten

Maar het is een mes dat aan twee kanten snijdt. Als zorgvrager zitten we niet graag nodeloos lang te wachten, maar ook als zorgverlener is wachten op een volgende patiënt iets dat we liever niet doen. Dagen voorafgaand aan de consultatie, maar ook op de dag zelf, kunnen er zaken anders lopen dan verwacht, waardoor je als patiënt niet tijdig of zelf totaal niet op de voorziene afspraak geraakt. Dat dit kan gebeuren, begrijpen we als zorgverlener, als mens van vlees en bloed, maar al te goed. Laat dit dan ook gewoon even weten: jouw onverwacht vrijgekomen plaatsje kan meestal zeer snel opgevuld worden door een andere patiënt die onverwacht sneller op consultatie kan. Dat heeft dan weer een positief effect op … de wachtlijsten.

__________________________

Voortaan een melding krijgen als er een nieuwe blog is gepubliceerd of als er nieuws is m.b.t. Patient Empowerment?
Abonneer je via de link op de homepage.

Wil je zelf een ervaring of standpunt delen via de blog van de vzw Patient Empowerment?
Laat het ons weten.