Nog lastiger dan het wachten op een onderzoek, is het wachten op de uitslag ervan.
Dat kan lang duren en soms lijkt me dat niet echt nodig. Vooral niet als het goed nieuws is. Anderzijds, als goed nieuws systematisch snel zou gemeld worden, weet je vanzelf dat langer wachten slecht nieuws betekent, slecht nieuws waar je ondertussen nog bij niemand mee terechtkunt. Dat lijkt me ook niet ideaal.
Een hoogtechnologisch onderzoek ondergaan, kan niet zomaar. Met mijn carcinoom-plus-vraagteken had ik me – veertien dagen na de aanvraag door de uroloog – gemeld bij de Medische Beeldvorming. Eerdere ervaringen indachtig had ik de moeite genomen vooraf nog eens te bellen om de betrokkenen extra te wijzen op een bestaande jodiumallergie. De enige reactie was dat ik me dan niet een half, maar een heel uur eerder moest melden op de afdeling.
Sorry, sorry, sorry, …
Daar zat ik nog maar net of een medewerkster stak haar hoofd door de deur van de kleedhokjes en vroeg of ik mevrouw Flour was. Dat ben ik inderdaad. Ze verplaatste nu ook de rest van haar lichaam naar de wachtkamer. Met veel sorry’s meldde ze dat ze vergeten waren alternatieve contrastvloeistof te voorzien en dat het onderzoek bijgevolg uitgesteld moest worden. Met – sorry – vier weken. Bij de slots van de verschillende afdelingen staat urologie namelijk niet bovenaan. Zelfs niet voor carcinomen met een vraagteken. “Als u nu naar de andere wachtkamer wil gaan, daar krijgt u een nieuwe afspraak.”
Naast het feit dit een flinke domper op mijn dag betekende, zat ik met een nieuw, nog groter probleem. De uitslag van het onderzoek moest op tijd bij de uroloog zijn waar ik al een vervolgafspraak had. Die zou ik nu ook moeten uitstellen en dat zou nog een bijkomende vertraging betekenen.
Een empathische arts bracht de oplossing
Gelukkig beschikt de Nederlandse taal over zeer toepasselijke spreekwoorden zoals “als de nood het hoogst is, is de redding nabij”. De moed die ondertussen in mijn schoenen zat, schoot pijlsnel weer omhoog toen een arts uit de onderzoeksruimte van Medische Beeldvorming net zo pijlsnel mijn richting uit stoof. In geen tijd zorgde hij ervoor dat ik op de ochtend van mijn urologische afspraak door de MRI kon en dat de meest relevante bevindingen diezelfde middag al bij urologie op het scherm zouden verschijnen. Het ging allemaal niet zo rimpelloos als ik het hier neerschrijf, maar het werd uitermate efficiënt geregeld en met een krachtig: “Allez, hoe moeilijk kan dat nu zijn?” afgesloten.
Wel ja, hoe moeilijk kan dat nu zijn? In dit geval was een even daadkrachtige als empathische arts de oplossing.
Kaart het zelf aan
Maar waarom zou je dat als patiënt niet evengoed zelf kunnen aankaarten en vertellen dat je het wachten en de onzekerheid zo belastend vindt dat je graag de kern van de boodschap zo snel mogelijk te horen krijgt? Niet elke arts zal daar waarschijnlijk in meegaan en soms zal het ook technisch niet mogelijk zijn. Maar als het kan, scheelt het een hoop miserie… En uiteindelijk heb je het recht om de vraag te stellen.
Dat je dan alle minder belangrijke details pas later verneemt, is per slot van rekening veel minder bepalend voor je gemoedsrust.
_______________________________________
Neem deel & Steun de campagne ‘Elke stap zet je samen’.
Ga meteen naar https://patientempowerment.be/campagnes/
