Blijkbaar zijn alle patiënten en pathologieën niet ‘gelijk’ als het over het delen van info gaat.
Intussen zijn de patiëntenrechten twintig jaar oud en de meesten zijn het wel min of meer eens over het feit dat de wet aan een revisie toe is. Op 20 jaar veranderde er immers enorm veel. Niet alleen werd de fiche of het papieren patiëntendossier vervangen door een digitale versie, maar werden de gegevens over de patiënt ook veel vlotter toegankelijker. Dat was niet alleen het geval voor de verschillende zorgverleners die deel uitmaken van het zorgteam van de patiënt, maar ook voor de patiënt zelf die de centrale figuur is binnen dit team. Het is rondom hem of haar dat de zorg draait. Maar beschikt deze patiënt wel over alle gezondheidsdata die over hem beschikbaar zijn binnen en buiten de ziekenhuismuren?
Niet alle deuren leiden tot dezelfde info
Het antwoord is volmondig neen. Ik denk dat niemand van ons, zorgverlener of zorgvrager, weet wat hij of zij allemaal waar wegschreef over patiënten en/of hoe patiënten dan vlot aan deze info komen. In onze levensloop komen we kort- of langdurig in contact met zeer veel verschillende zorgverleners, sommigen werken in een ziekenhuis, maar velen ook binnen een solo-praktijk. Het missen van de info van de andere zorgverleners maakt dat we dezelfde vragen opnieuw aan onze patiënt moeten stellen of dat we door onvindbaarheid een bloedanalyse of scan herhalen: verspilling van tijd en geld, zowel voor zorgvrager, zorgverlener en maatschappij.
Stilletjes aan zijn we stappen aan het zetten om de deling van info tussen betrokken zorgverleners te vereenvoudigen via hubs en metahubs. Via een aantal deuren kan de patiënt tot bij gegevens over hem komen, maar helaas leiden niet alle deuren tot dezelfde info en is het niet eenvoudig om te weten welke info nu achter wel deur zit.
Hebben psychiatrische patiënten geen ziekte-inzicht?!?
En nu komt de kat op de koord: wat doen met consultatiebrieven en hospitalisatieverslagen van psychiatrische patiënten. Ik hoorde recent een arts, niet psychiater, zonder blozen zeggen dat psychiatrische patiënten geen ziekte-inzicht hebben en dus dat psychiatrische verslagen niet worden gedeeld. Euh … Ik verslikte me toch even in mijn glas water. Is dit het beeld dat nog steeds leeft over de psychiatrische patiënt?
En klopt de tweedeling dat alle somatische patiënten ziekte-inzicht hebben en alle psychiatrische patiënten niet? In mijn praktijk kwam ik meermaals patiënten tegen met een zuiver somatisch verhaal maar die toch ook niet steeds de ernst van de situatie inzagen. Geen idee of dit type van patiënten actief gaat zoeken naar verslagen in hun healthviewer, maar blijkbaar mogen zij wel open en bloot lezen wat er met hun lijf grondig misloopt en hoe zij mogelijk de schade toch nog wat kunnen beperken. Maar een patiënt waar er minder iets met het lijf scheelt en meer met de psyche, wordt van zijn medische info onthouden!?!
Blijkbaar zijn alle patiënten en pathologieën toch niet ‘gelijk’ als het over het delen van info gaat. Ik vind nochtans in de 20 jaar oude wet patiëntenrechten deze tweedeling niet terug. Op dit vlak mogen we hem dan toch vooruitstrevend noemen.
Dr. Ilke Montag spreekt over eHealth op het 2de zorgsymposium van de vzw Patient Empowerment en THE Institute op
dinsdag 25 oktober 2022
