Joris Tas is al ruim 18 jaar met pensioen, maar hij blijft actief als consultant voor alles wat (zee)schepen betreft. 10 jaar gevaren, vandaar de ingebakken noodzaak om altijd onmiddellijk te beslissen. In de scheepsbouw begonnen na de geboorte van zijn dochters. Hij is voorzitter van de CVS-contactgroep.

Voor alle duidelijkheid, het gaat niet om het RIZIV in het algemeen maar wél specifiek over de behandeling van CVS- en fibromyalgiepatiënten. Gebaseerd op de ontvangen reacties stel ik mij een aantal fundamentele vragen.

Hoe kan het zijn dat adviserende artsen zeggen: “CVS bestaat niet” of “CVS in niet (langer) erkend”? Dit terwijl de aandoening al veel langer wel werd aangenomen door de Wereldgezondheidsorganisatie WHO, er door onze Hoge gezondheidsraad een advies werd uitgebracht (nr. 9508 dd. 20/10/2020). Ook het Federaal kenniscentrum voor de Gezondheidszorg werkt op dit eigenste moment aan een advies.

Ik heb geen medische opleiding maar volg de evoluties van de wetenschappelijke studies wel op de voet. Op basis daarvan, en de veelvuldige contacten met CVS- patiënten, is het duidelijk dat er momenteel noch medicatie noch behandelingsmethoden zijn om van de aandoening te genezen. Hoe kan het dan dat sommige patiënten, meerdere jaren na de diagnose en de erkenning als (gedeeltelijk) gehandicapten, plots genezen worden verklaard door adviserende artsen?

“Wordt de arbeidsgeschiktheid echt nagegaan?”

Ik denk te mogen veronderstellen dat in het RIZIV de artsen de opdracht krijgen om zoveel mogelijk (langdurige) zieken terug aan het werk te krijgen. Alleszins werd dat in het nieuws zo vermeld als een van de maatregelen die de nieuwe regering heeft genomen. Op zich wil ik dat niet betwisten. Maar de vraag is in hoeverre de artsen, dokters in de geneeskunde, hun kennis effectief gebruiken om de al dan niet arbeidsgeschiktheid van de mensen, die voor hen verschijnen, vast te stellen. Als het ware een échte consultatie zonder zich alleen te baseren op het uiterlijk en de, eventueel beschikbare, documenten.

Mijns inziens hebben adviseurs, die uitspraken doen zoals hiervoor aangehaald werden, ofwel niet voldoende kennis meer van de geneeskunde, ofwel zijn ze vergeten dat ze ooit de Eed van Hippocrates zwoeren. In het laatste geval plegen zij dus meineed, een strafbaar feit.

Er zijn middelen om te reageren …

Eveneens m.i. is de arts, dokter in de geneeskunde, ook een zorgverlener. De huidige (aangepaste) wet op de patiëntenrechten vermeldt onder meer dat men het recht heeft om – mits akkoord van de zorgverlener – een geluidsopname te maken als geheugensteun. Misschien zou men dat beter systematisch doen. Men kan zich trouwens ook door een vertrouwenspersoon laten begeleiden.

Vermoedelijk nog maar weinig geweten: er bestaat ook voor het RIZIV een ombudsdienst! Ik heb er nog geen ervaring mee maar laten wij ons vooral niet leiden door onze gebruikelijke reactie “het brengt toch niet op”. Zie de site: https://www.riziv.fgov.be/nl/riziv/klachten-over-onze-diensten.

 

Ik wil zeker niet veralgemenen, er zijn ongetwijfeld ook controleartsen die hun job voorbeeldig doen. Maar de berichten die we krijgen zijn niettemin een feit …

Blijf op de hoogte met onze nieuwsbrief.

De nieuwsbrief heeft geen vaste periodiciteit. Het enige criterium om hem te versturen is de relevantie van de informatie. We spammen niet! Al geabonneerd? Excuses voor deze herinnering.

Je hebt succesvol gesubscribed!

Ga naar de inhoud