Pien de Ruig, (1962, getrouwd, moeder van vier kinderen) was bestuurslid bij Voedselbanken Nederland toen ze voor de derde keer de diagnose borstkanker kreeg. Haar ervaringen zette ze om in de sociale onderneming Stamps. Ze is samen met haar dochter Tess co-founder. Stamps ontwikkelde een app waar mensen hun persoonlijke verhaal tijdens ziekte of verlies kunnen delen en het een plek kunnen geven. En steun ervaren. Ga daarvoor naar www.Stamps-app.com
Al gehoord van het woord “chemotioneel”? Dat woord plakte Pien de Ruig, toen kankerpatiënte, op hoe ze zich voelde een paar dagen na een chemokuur. Emotioneel van de chemo.
Nog nooit in mijn leven had ik een dagboek bijgehouden. Ik vond mijzelf daar niet het type voor. Schrijven in dagboeken met zo’n plastic slotje erop was in mijn ogen iets voor onzekere ‘meisje-meisjes’ met roze maillots en strikjes in hun haren. Ik las liever een boek dan dat ik deelde wat er in mij omging.
Chemotioneel op de bank
Totdat die derde keer de diagnose kanker kwam. En ik overspoeld werd met lief bedoelde appjes en telefoontjes. Ik had er bijna een dagtaak aan. Ik besloot op één plek een update te schrijven waar iedereen die wilde weten hoe het ging, mee kon lezen. Ik kreeg enorme lol in het schrijven en maakte elke dag een update. Vol spanning wachtte ik vervolgens de reacties af; wie had mijn update gelezen? Wat schreven ze? Hoeveel hartjes stonden er onder?
Al snel kwam ik erachter dat de reacties het meest hartverwarmend waren als ik eerlijk beschreef hoe ik me voelde. Als ik chemotioneel was drie dagen na een kuur en beschreef hoe ik om het minste of geringste met rode oogjes zat te snotteren, kon ik rekenen op de meest lieve steunbetuigingen. En kaartjes. Ik voelde me gehoord en gezien in die moeilijke periode. Veel begrip met weinig inspanning.
Vol zelfvertrouwen op gesprek
Er is wereldwijd veel onderzoek gedaan naar het effect van schrijven en delen op iemands gezondheid. Niet voor niets wordt vaak aanbevolen om een dagboek bij te houden bij ziekte. Mijn updates in de app die ik gebruikte, kon ik heel makkelijk teruglezen. Dat hielp mij bij het verwerken. Ik zag wat ik allemaal al doorstaan had en dat ik elke keer na een kuur zo chemotioneel was. En dat het de volgende dag alweer voorbij was. In de gesprekken met de oncologe voor elke nieuwe behandeling kon ik heel zorgvuldig en zelfzeker terugkoppelen hoe de vorige behandeling verlopen was. Goed voor het zelfvertrouwen om te weten dat je compleet bent.
Het is alweer drie jaar geleden dat ik de laatste behandeling kreeg. Het eerste jaar had ik er geen enkele behoefte aan om het dagboek terug te lezen, daarna wel.
Je kunt nu een herinneringsboek laten maken en dat lijkt mij wel wat. Een boek kun je dichtklappen en in een kast zetten. En daarmee kan ik dat hoofdstuk van driemaal kanker afsluiten.