Sommige mensen herontdekken in deze coronacrisis het wandelen. Dat is gezond en zorg dragen en verantwoordelijkheid nemen voor de eigen gezondheid is ook een aspect van empowerment. In het geval van een besmettelijk virus beslis je daarenboven ook mee over de gezondheid van anderen.
We laten ons misschien wel passief meebewegen op de golven van de coronapandemie, maar door datzelfde virus zijn we met z’n allen ook massaal beginnen te wandelen. Het valt me elke weer op, als doorwinterde wandelaarster, dat ik zelden alléén aan het wandelen ben, daar waar een jaar geleden ik me vaak als Einzelgänger verplaatste. Als de keuze van toegelaten activiteiten zo beperkt wordt, gaan mensen plots een nieuwe hobby hebben, waarop ze vroeger soms neerkeken. Uit de lachende, deels achter de maskers verborgen, gezichten, leid ik af dat de nieuwe wandelaars het wel leuk vinden. Wie had een jaar geleden kunnen denken dat we medio januari op een houten bank in het open bos met een groepje van vier genieten van een wijntje en nootjes in privépotjes. We zouden ons zelf toen zot verklaard hebben.
Wendbaarheid
Als mens hebben we toch een enorme wendbaarheid en veerkracht om met de restricties die nu opgelegd worden creatief om te gaan. Geen idee of de vergelijking werd gemaakt tussen de eerste en de tweede golf wat betreft de aanwinst van coronakilo’s, maar ik heb wel de indruk dat we tijdens de tweede golf toch massaal meer aan het wandelen zijn gegaan. Hopelijk houden we na het overwinnen van het virus de goede gewoonte aan om met vrienden (en het mogen er dan gerust meer zijn dan vier) al bewegend af te spreken: de gezonde geest in het gezonde lichaam.
Verantwoordelijkheid nemen
De tocht richting het virusveilige tijdperk zal geen walk in the park worden, voor niemand van ons: niet voor zij die als eerste gevaccineerd worden en ook niet voor zij die als laagrisicoprofiel worden beschouwd en dus helemaal achteraan komen in de vaccinatierij. Zelfs zij die beschermd zijn door de prik moeten alles nog on hold zetten om de niet-geprikte massa mee te beschermen. Eerlijk gezegd: ik weet niet wat het eenvoudigste is: beschermd de teugels niet kunnen vieren of onbeschermd nog langer wachten op de verlossende prik. Ik hoop dat we inderdaad zeer vlot elke inwoner kunnen vaccineren zodat we ook met z’n allen weer het gewone leven kunnen hervatten. Gewoon kunnen doen waarin we zin hebben, zonder te moeten tellen met hoeveel we zouden zijn in de bubbel of zonder barre weersomstandigheden te moeten trotseren om toch maar coronaproef te kunnen afspreken met de groep van vier!
Dus ook van mij uit een warme oproep om die prik te laten zetten.
__________________________________
Voortaan een melding krijgen als er nieuws is m.b.t. Patient Empowerment of als een nieuwe blog is gepubliceerd?
Abonneer je via de link op de homepage.
Zelf een blog schrijven voor de vzw Patient Empowerment? Laat het ons weten.